No worry's mate!

Wat is het heerlijk om weer in een “ontwikkeld” land te zitten! Eindelijk weer eens een schoon toilet waar je op kunt ZITTEN, normale douches en mensen die daadwerkelijk engels kunnen spreken. Heerlijk!
Na aankomst in Sydney werden we opgewacht door een stel superbruine (grrr) doorgezomerde Aussie-reizigers allias Bob en Kim. Wij kwamen uit 35 graden, maar namen de zon niet mee. Het stormde en regende pijpenstelen; we voelden ons meteen thuis. Met de fantastische Tuffer, de bus die we van hun gingen overnemen, zijn we meteen door naar Newcastle gespeerd. Bob en Kim hadden een verassing voor ons in petto: ze hadden kaartjes kunnen bemachtigen van het concert van Jack Johnson! Het vrij intieme concert was helemaal geweldig, gek genoeg maakte het voorprogramma Xavier Rudd een net zo grote indruk. Deze gast stond alleen op het podium, maar klonk als een volledig orkest! Check it out, dudes!
Met Bob en Kim hebben we de kust onder Sydney verder verkend en heerlijk bijgekletst. We hebben een aantal dagen op een rustige camping gestaan waar veel "vette surf" was. Het voelde weer echt als vanouds, bedankt gasten!
Toen moesten we toch weer echt alleen verder. Ik probeerde meteen aan het links rijden te wennen, wat me nog best tegenviel! Het linksrijden op zich was geen probleem, maar waarom ze de schakelbak en de richtingaanwijzer aan de verkeerde kant hebben gezet is mij echt een raadsel! Met grote paniek ogen en het zweet op mijn voorhoofd heb ik na 2 bijna ongelukken Erwin weer achter het stuur gezet.
We hebben een bezoekje aan de Blue Mountains gebracht, wat dus ook echte blauwe bergen zijn. We zijn op een Nature Track begonnen en zijn via 2 verschillende routes uiteindelijk gelukkig weer teruggekomen op het beginpunt. Mooie watervallen gezien en vreemde vogels ontmoet, ook heeft Erwin zijn hoogtevrees overwonnen. (veel kleine paadjes langs een mega afgrond)
We waren bijna vergeten hoe heerlijk het is om met een camperbusje te reizen. Het geeft je zoveel vrijheid! Je parkeert de bus op de mooiste plekjes, kookt je prakkie en kunt zo je bed induiken. Oké, behalve in Newcastle dan, daar werden we mooi wakkergemaakt door twee stoere politiemannetjes, die ons vertelden dat we een ander plekje moesten gaan zoeken. Samen met een busje vol met "mega spitze" Italianen zijn we in het donker verder gereden naar het eerste de beste plekje dat we konden vinden; The Hill voor de kenners. Dit bleek nog veel mooier te zijn!
Een andere avond sliepen we op One Mile Bay, in een natuurreservaat, waar we steeds gekke geluidjes hoorden. Toen we met een zaklamp op onderzoek uitgingen zagen we dat we omsingeld waren door rare monster eekhoorns die al ons eten wilden afpakken. Ik dacht eerst dat het boomsnikkels waren maar later kwamen we erachter dat het Possoms waren. Niet echt geliefd door Australiërs omdat ze alles van je af willen pakken. (ook je schoenen!)
Erwin en ik zijn erg gehaaid geworden in het spotten van wildlife, we hebben nu al van alles gezien. Vaak weten we jammer genoeg alleen niet wat het is, dus maken we er een foto van om aan een Outback Jack de naam te vragen. Alleen de Kangoeroes en Koala's ontbreken nog een beetje. (behalve al die dode exemplaren overal langs de weg dan)
De laatste dagen bij Treachery Point gezeten, een prachtig strand met dito golven. We zaten daar met een heel gezellig internationaal reizigersgezelschap waarvan wij weer de leukste waren. Erwin had hier met dolfijntjes gesurft, en er waren die dag ook haaien gespot. Hoe bedoel je wildlife!
Vandaag gaan we een regenwoud verkennen en/of naar een Koala Wilddief Center. "Er zijn hier Heaps of Koala's and Kangaroos." Yeah right! Ik geloof er niks meer van. Stink Aussies!