Het laatste hoofdstuk van de Azië-reis

Na de primitieve wildlife ervaring waren we heel impulsief (doen we ooit wel eens iets anders?) met twee mede Uncle Tan-gangers meegereisd naar Semporna. Semporna is een havenplaatje waar de echte duikjunkies heengaan om een bezoek te brengen aan het eiland Sipadan. Het rif hieromheen is de natte droom voor iedere snorkelaar/duiker, het is 1 van de laatste plekken waar nog zoveel te zien is.
Het hotel waar we sliepen was geweldig, alle kamers waren gebouwd op palen boven de zee. We waren zo blij als een kind met een echte douche, toilet, airco en schone kleren. Het dorpje zelf was erg grappig, hoewel de meeste toeristen niet hun hotel uit komen (wie neemt dat ze kwalijk?). Iedereen groette je met "Hi Guys!" zelfs als je alleen liep, ook wilden veel meiden mijn haar even voelen of in mijn arm knijpen. We werden zelfs een keer met een busje van de stoep afgesneden omdat ze even met hun vinger in me wilden prikken. Erwin vonden ze maar eng...
Natuurlijk zijn wij ook het eiland Sipadan van dichterbij gaan bekijken. Omdat ik vanwege mijn oren niet kan duiken, hebben we de snorkelspullen meegenomen. We waren meteen erg blij dat we dit tot het laatst hebben bewaard, want het is echt onwijs mooi! Nooit geweten dat er zoveel kleuren en soorten vissen zo vlak bij elkaar kunnen leven. Er waren bijvoorbeeld zoveel schildpadden dat je ze niet meer kon tellen, ze zaten echt overal. Ook veel white-tip sharks en barracuda’s, we zagen zelfs een hele grote boos-kijkende Murene die even z'n tanden liet zien. Brrrr!
Het leuke was dat Paul van Uncle Tan ook mee was, vooral omdat hij nog nooit eerder gesnorkeld had. De eerste snorkelsessie heeft hij alleen maar vastgeklampt gezeten aan de ladder van de boot, met alleen zijn hoofd onder water. Na veel moeite kregen we hem daar weg, maar zelfs een schildpad joeg hem de stuipen op het lijf. Nota bene bij de spot 'Barracuda Point' ging hij een stukje met ons mee. Barracuda Point bleek voor ons meer Trigger Point, het barstte er van de agressieve Trigger Fish. Erwin en ik werden op een gegeven moment aangevallen door een hele grote, dus dan probeer je hem met je flippers af te weren. Wij zwommen snel uit zijn territorium, maar Paul zwom als een kip zonder kop in rondjes met zijn hoofd boven water. Onder water zagen we dat deze Trigger Fish constant in zijn flipper hing met zijn volle gebit. Ik kon alleen nog maar lachen van zenuwen en leedvermaak, Erwin schreeuwde gelukkig dat hij snel naar de boot moest zwemmen. Het duurde lang voordat hij weer van de boot wegdurfde...
Als pauze gingen we het eiland op, maar omdat er veel kidnappingen door Filippijnen zijn geweest mocht je van het aanwezige leger niet verder dan een paar meter. Erwin en ik gingen meteen weer snorkelen, waren helemaal verslaafd. Na 5 meter rif keek je in een afgrond van wel 600 meter! Dat was soms wel scary, zo'n zwart gat. Dan kon er ieder moment een haai uitkomen!
Iedere avond gingen we gezellig uit eten met een groepje. We hadden een leuk restaurantje ontdekt met verse vruchtensappen van 1,5 liter per glas (Erwin dronk er soms zelfs 2). Wat minder leuk was bleek later toen we allemaal erg nodig naar het toilet moesten. Ik ging als eerste, het toilet bestond uit een gat in de grond met daaronder....niets. Nou ja, niets, als je uitwerpselen na een vrije val van 5 meter op de grond belandden hoorde je de opgewonden piepjes van een stuk of 20 ratten die er meteen op af kwamen rennen. Na die bevinding renden de rest van ons gezelschap letterlijk terug naar het hotel met benauwde gezichten en paniekerige geluiden.
De laatste dagen hebben we doorgebracht in Sandakan, waar we de nodige tempels hebben bezocht. Bijna wilden we nog de veerboot pakken naar de Filippijnen, maar de tocht van 18 uur over ruige zee bleek toch iets te veel van het goede. Misschien volgende keer? We zijn erg onder de indruk van het mooie Sabah, hopen zeker nog eens terug te komen.

Jammer genoeg is onze Azië reis nu al bijna over, vanavond vliegen we terug naar huis.
Het was te gek om al jullie lieve berichtjes te lezen op onze website, dat maakt het bijhouden van de site echt leuk! We hebben in bijna 7 maanden tijd ruim 12000 bezoekers gehad, veel meer dan dat we ooit durfden te dromen. We willen jullie daar hartelijk voor bedanken.
Als alles naar planning verloopt zullen we de reis in september voortzetten in Afrika, maar nu hebben we erg veel zin om iedereen weer te zien. Tot straks!

Dikke knuffel,
Erwin en Mieke