Up Close and Personal; Leeuwen, golven en..Haaien!

De afgelopen 2,5 week zijn heel heftig en intens geweest. Het begon al dat Karl ons meenam naar zijn huis in East London waar Mons en zoon John-George ook waren. Dit huis was echt immens, met paarden en een tuin zover je kon kijken. Ze waren zelfs nog niet overal in hun tuin geweest omdat het zo groot is! Ik had al eens wat foto's van Natasja en Fred gezien, maar nooit geweten dat het zo mooi zou zijn. Karl nam ons op World Aids day mee naar een gezondheidsinstelling waar hij geinterviewd werd door een radiostation om te vertellen over zijn Aids for Eden project. Ook gingen hij en 2 medewerkers een afrikaanse trommel optreden geven. Het publiek waren HIV en Aids patienten die in het zonnetje werden gezet, waaronder schrikbarend veel kinderen. Ik sprak met enkele Xhosa vrijwilligers die mensen probeerden voor te lichten over het voorkomen van HIV/Aids en zij dachten dat wel 75% van de zwarte bevolking HIV-positief was. Dat is wel even iets meer dan de officiele cijfers... 's Avonds zijn we naar een benefiet diner geweest in een weeshuis met kinderen die hun ouders verloren waren aan Aids. Het weeshuis zag er prachtig uit en de kinderen deden allerlei optredens voor ons. We konden onze ogen echt niet droog houden, meer dan de helft van de kinderen waren zelf ook ziek. Om bij te komen heeft Karl ons na 2 dagen bij een hostel afgezet en zijn we wat blijere dingen gaan doen. We zijn bijvoorbeeld met baby leeuwtjes gaan spelen in een leeuwenpark. Dit park fokt allerlei dieren om te verkopen aan prive wildlifeparken. Hier mogen ze vrij rondlopen, maar ze worden wel gewoon gevoerd. Eerst werden we in een veld gegooid met 2 leeuwen van 6 maanden oud. Deze zien er super lief uit, maar de klauwen zijn immens. Erwin moest ook 1 keer gered worden omdat het mannetje zijn klauwen om zijn been heen sloeg en hem speels in zijn voet wou bijten. Au! Veiliger was het met de 8 weken oude leeuwtjes. Ik smolt helemaal. Ze waren erg knuffelig en eentje bleef maar in mijn voet bijten, lief! Ook waren er cheetah's, witte leeuwen, tijgers (?!) en giraffes. Erwin ging een aantal keer helemaal uit zijn dak op Nahoon Reef, weer een beroemde surfspot die "afging". Hier werd vlakbij hem een grote haai gesignaleerd, hij had gelukkig niets door tot hij het water uit was. Ieh!
Na een tussenstop in Port Elisabeth zijn we naar Jeffrey's bay getrokken. Hier worden regelmatig wereldkampioenschappen gehouden op surfgebied, dus een droom voor Erwin om eens een kijkje te nemen. Het bleek ook een plek om te feesten, dat hebben we goed gemerkt. We trokken vooral op met 2 Zuid-Afrikanen die ons het Afrikaanse taaltje probeerden aan te leren. Ook leerden we een groep surfers uit Ericeira, Portugal kennen die ons meenamen op supervroege surfari's. Ik ging dan beladen met hun prof. camera mans op het strand zitten, mensen vertellen dat ik een beroemde surffotografe was. je wil niet weten hoe populair ik was bij de surfdudes!
We hadden weer eens veel geluk met de golven, de spot ging legendarisch goed af. Sommige golfen waren zeker 2.5x de lengte van Erwin! Brrr, ik ging mooi het water niet in!
Met de twee Zuid-Afrikanen zijn we naar Mosselbay getrokken, waar we natuurlijk een mosselfeest gehouden hebben. Ook namen we een boottocht naar een stinkend zeehondeneiland, waar veel haaien schenen te zijn. Geinspireerd door die gedachte zijn we met z'n tweetjes doorgereist naar Hermanus waar we zijn gaan duiken met... Great Whites! Ja, Jaws dus. Onderweg naar open zee was ik best zenuwachtig, de kooi zag er maar gammel uit met overal tandafdrukken, en het aas die ze gebruiken om de haaien te lokken zag er maar vies uit. Binnen 15 minuten op open zee was de eerste haai al gesignaleerd. Brrr! Gek genoeg waren wij wel de eersten die in de kooi sprongen toen de kapitein om vrijwilligers vroeg. Met 4 personen zaten we in die kooi te wachten tot we de haai konden zien. De zichtbaarheid in het water was maar 2 meter, dus moesten ze de haaien heel erg dichtbij lokken wilden we ze zien. Opeens hoorden we de kapitein schreeuwen dat we richting het aas moesten kijken. We zagen een groot gevaarte dichterbij komen. Omdat ze de haaien niet mogen voeren, moesten ze het aas op het laatste moment terugtrekken zodat de haai echt vlak langs de kooi zwom. Helemaal door het dolle kwamen we boven water, waar we hoorden dat de volgende haai alweer was gesignaleerd. Na een aantal haaien gezien te hebben moesten we wisselen met de andere mensen op de boot, maar vanaf de boot zelf kon je ze ook goed zien. Tijdens onze tweede kooisessie kon een haai niet snel genoeg meer van richting veranderen nadat het aas was weggetrokken en beet zich vast aan de kooi, vlak voor mij en een klein jongetje naast me. Hij dook meteen achteruit van schrik. De tanden van de haai zaten enkele centimeters van mijn handen af en ik kon ver in zijn keel kijken. Ik haalde mijn handen weg en wilde naar achteren, maar de kooi was te klein. Ik voelde het water bewegen door zijn bijtbewegingen, zoals de wind langs je handen zou gaan. Eindelijk kwam de haai erachter dat hij in de kooi aan het bijten was en schoot vlak langs Erwin weer het diepe in. Wauw..! We hebben veel respect voor deze gracieuze dieren gekregen door deze trip. Denk wel dat we er anders over zouden denken als er geen kooi om ons heen gezeten had! Toch was het niet eng om te doen. De haaien leken er echt niet op uit om ons aan te vallen en ze kwamen heel kalm over.
Gisteren hebben we nog een sunsetboottrip gemaakt waar we veel pinguins hebben gezien en een prachtige zonsondergang en volle maan. We zijn nu onderweg naar Kaapstad, waar we John en Dian gaan ophalen. We zijn van plan ze helemaal uit te putten!
Wat zijn jullie plannen met de kerst?
Knuffel,
ME