Gelukkig Nieuwjaar "Vrij van Suan Mokkh"

We hebben het gered !!! En...het was geweldig en vreselijk tegelijkertijd. De dagen hier duurden lang...heel lang. Heb het gevoel dat we hier minstens 40 dagen gezeten hebben en 3 jaar ouder zijn geworden. Gek genoeg viel het opstaan om 4 uur erg mee. Dit was waarschijnlijk omdat het slapen in een cel op een stenen plateau met houten kussen toch al niet zo comfortabel was. Ook hadden we een complete Thaise kinderboerderij in onze cellen. Spinnen, padden, giant lizzards, gekko’s, tors en horzelnesten. Was altijd weer spannend als je jouw kamer binnen kwam.

Schema:
04:00 ***
Rise & Shine
04:30 ***
Morning Reading
04:45
Sitting meditation
05:15
Yoga / Exercise
07:00 ***
Sitting meditation
08:00
Breakfast & Chores
10:00 ***
Dhamma Talk
11:00
Walking or Standing meditation
11:30
Sitting meditation
12:00
Walking or Standing meditation
12:30 ***
Lunch & Chores
14:30 ***
Meditation Instruction & Sitting
15:30
Walking or Standing meditation
16:15
Sitting meditation
17:00 ***
Chanting & Loving Kindness Meditation
18:00
Tea & Hot spring
19:30 ***
Dhamma Talk
20:00
Walking or Standing or Sitting meditation
21:00
Bedtime Goodnight ... (the gate will be closed at 21:30)

Regels: Niet praten, muziek maken/luisteren, schrijven, lezen, eten tussen 13u een 8u, niet doden(ook geen mug!), geen sport, in het klooster blijven, niet aan seks doen of denken, maar wel op stenen en houten kussen slapen.(joepie!)

De dag was ingedeeld in 4 blokken met vooral veel mediteren. Stel je voor: 7 uur per dag zaten wij op een kussentje in een prachtige tempelhal met uitzicht op een beeldschoon oerwoudgebied waar Suan Mokkh zich bevindt. Jammer genoeg moesten wij de ogen gesloten houden en zo weinig mogelijk bewegen. De concentratie moest gehouden worden op de ademhaling en al je gedachten moest je negeren. En reken maar dat dit moeilijk is met mieke's 12 alter ego's! Ze kunnen gewoon niet zonder haar en deden alles om mijn aandacht te trekken. Vooral dikke Oliver nr. 7 was erg: Hij herinnerde haar steeds aan pannenkoeken, drop, snoep, snickers-milkshake en pad-thai: een marteling!
Verder kregen we veel lezingen. Van alle hoeken en gaten van Thailand kwamen monniken, nonnen en filosofen om ons les te geven. Hun engels was vaak erg...eh....creatief te noemen. Dit was niet erg, want met alles wat je doet moest je zorgen dat je het goed deed (dus met uiterste concentratie), zoals luisteren, mediteren, lopen en eten.
Over het eten gesproken, we kregen alleen ontbijt&lunch, dus na de lunch kreeg je 17 uur geen eten meer, op dag 9 kregen we zelfs enkel een ontbijt! Toch was dit goed vol te houden. Het eten was erg apart, maar altijd heerlijk. (of is dat de honger?) Na het eten moest iedereen zijn/haar klusjes doen. Mieke koos voor de tafel afruimen (kon ze nog snel wat eten meesneaken), Erwin had een avontuurlijker klusje: de palmtuin beheren. Vaak was er dan nog een klein uurtje vrije tijd over. Vaak gingen we dan de Hotspring in, er was er 1 voor mannen en 1 voor vrouwen. Deze waren echt fantastisch! Het is een natuurlijke hotspring met water van bijna 50 graden, geheel omringt met palmen, lianen en prachtige bloemen. Er zijn altijd veel vlinders en vogels en de stilte daar gaf de plaats een zachte serene sfeer. Dit was echt een oppepper, iedere dag weer. Tijdens het wassen en hotspring moesten de vrouwen bedekt blijven van schouders tot knie door een sarong te dragen. Het wassen (bakjes water uit een put over je heen gooien)was echt een kunst. De eerste dagen waren heel makkelijk voor Erwin, door het spelen van de didgeridoo had hij weinig problemen met het concentreren op de ademhaling. Mieke dacht vaak; "Wat doe ik hier? Ben ik helemaal gek geworden ofzo? Wat duren de dagen onmenselijk lang!" Het leek soms ook allemaal een beetje gek. Bijv. met walking meditation moest je heel langzaam lopen, ongeveer 20 sec. per pasje. Als je dan om je heen kijkt naar de anderen denk je echt dat je in een inrichting beland bent, ofzo! Maar ja, je doet het zelf ook, wel 1,5 uur per dag.. Ook group walking meditation was vreemd; in het donker in een lange rij rondjes om de vijver lopen. Dit voelde echt heel sekte-achtig! Toch wende je overal aan en ging je het dagelijkse schema waarderen. De Yoga, de Dhamma talk om 10 uur, de Morning Reading en Chanting&Loving Kindness waren onze favorieten. Chanting was zingen in de taal der verlichte geest; het Parli. Er en ik kennen nu een paar liedjes uit ons hoofd, dit blijkt een geweldige manier te zijn om contact te maken met lokale bevolking. Zij vinden het geweldig als je deze liedjes met hun zingt!
De laatste 2 dagen mocht je zelf indelen, zolang het maar met een vorm van mediteren was. Toen werd het extra moeilijk, vooral met die hete zon en de wetenschap dat we elkaar bijna weer mochten spreken. Er werd ons gevraagd elkaar 10 dagen lang te negeren, geen oogcontact te maken of wat dan ook. Dat deden we dus mooi niet! We hebben elkaar stiekem bloemetjes gegeven, soms 3 zinnen gewisseld, maar vaak even geglimlacht. Je hebt dat gewoon nodig om zelf ook weer energie te krijgen. Het zwijgen in het algemeen vonden we geen probleem. Dat maakte je echt rustig en wanneer krijg je zo'n kans om zolang stil te mogen zijn?
We zijn onszelf erg vaak tegengekomen tijdens de Retreat, dat was vaak erg verhelderend. Veel weten we nu ook over het Buddhisme. Het is een prachtige filosofie/wetenschap waar we zeker wat van zullen gebruiken. Toch is onze levensvisie anders dan dat van de Buddhisten. Wij zien het leven niet als 'suffering' maar genieten juist met volle teugen! Mindere tijden heb je nodig om extra van de mooie te genieten. We zijn ook erg verwend met een in onze ogen perfecte jeugd en erg veel geweldige mensen om ons heen. We willen jullie en onze ouders en zussies hier ook voor bedanken! Het leven is geweldig, kom maar op met die ups&downs; we kunnen de wereld aan! Weet niet hoelang we doorgaan met mediteren en wanneer onze nieuwe inzichten zullen vervagen. We zien wel. Kunnen dit iedereen aanraden!!!!
Als afsluiter mocht je je ervaringen delen met de andere deelnemers. Erwin verbaasde mij enorm omdat hij als 1 van de eerste het podium opsprong en een speech begon te houden. Hij deed het geweldig en maakte iedereen aan het lachen omdat zijn grootste frustratie als masseur was dat hij al die zere ruggetjes zag, maar niets mocht doen. Ik had dat nooit gedurfd na 10 dagen stilte!!!
Na de retreat zijn we met 13 man/vrouw naar Bangkok gegaan om naar concert van Sting te gaan en hebben alle geboden verbroken. Het was geweldig om al die mensen nu echt te leren kennen. Je bent meteen al heel hecht met elkaar.
Zo, nu gaan we weer even wat geboden zondigen! Ben trots op je dat je dit verhaal uitgelezen hebt!

Sadu, Sadu, Sadu,
Erwin en Mieke